Lamaland

Lamaland

Nie przepadam za musicalami, ale kiedy obejrzałem La La Land byłem zachwycony. Otwierając pudło z grą Lamaland zastanawiałem się nad jednym.

Czy lamy będą śpiewać?

 

Bądź jak Krzysztof Kolumb

 

Lubię otwierać grę po raz pierwszy. Czuję się trochę jakbym odkrywał nieznany ląd. W pudełku dosłownie znalazłem nieznane lądy w pięciu różnych kształtach. Tetrisowe klocki z grubej tektury przedstawiają kawałki terenu. Po przeczytaniu instrukcji wiedziałem, że będę z tych klocków układał wzgórza. Na wzgórzach rosną uprawy kukurydzy, kakao i ziemniaków, więc przydały się ich żetony, które ochoczo wypchnąłem z wyprasek. Znalazłem jeszcze karty lam, podzielone w trzech grupach, w zależności od tego co lamy lubią jeść. I jeszcze karty pomocników dające dodatkowe akcje. I jeszcze karty zadań.

A na koniec weszły lamy.

Całe na biało.

Obkleiłem je kubraczkami dołączonymi do gry. Nie lubię jak zwierzętom jest zimno.

 

 

Już wiesz, co znajdziesz w pudełku, może chciałbyś się dowiedzieć jak grać?

 

Grałeś w jakieś gry Phila Walkera Hardinga? Pytam, bo facet polubił szczególny typ mechaniki: układanie tetrisowych klocków piętrowo i zasłanianie symboli, żeby zdobyć odpowiednie zasoby. Tak właśnie buduje się królestwo lam. Zaczynasz z płytką startową, możesz poszerzyć swoje terytorium dokładając jeden z kafli do istniejącego układu. Przy okazji możesz też zarezerwować jeden z celów. Wyobraź sobie, że możesz wejść na podium zanim rozstrzygną się mistrzostwa. Które miejsce zajmiesz? Oczywiście pierwsze. Z celami jest podobnie, najpierw rezerwujesz miejsce na karcie celu, oczywiście wybierasz najlepiej punktujące, a przez resztę gry starasz się spełnić warunki celu, bo inaczej pożegnaj się z punktami. Możesz w trakcie gry zmienić cel, ale licz się z tym, że dobrze punktujące miejsca będą zajęte przez przeciwników. Zostaną tylko resztki. Przykładowe cele to: zdobądź cztery lamy żywiące się kukurydzą, ustaw pięć lam na pierwszym poziomie swojej krainy lub dwie na piątym, zbierz najwięcej pomocników (cel zaawansowany).

Możesz budować w górę, czyli ułożyć kolejne piętro twojej krainy. Każdy symbol, jaki przykryjesz przynosi korzyści; albo dostaniesz jeden z zasobów, albo monetę, albo pomocnika. Na co ci to? Żywnością skusisz lamy, które ochoczo przybrykają przynosząc punkty zwycięstwa. W praktyce wygląda to tak, że dobierasz kartę zwierzaka z punktami i figurkę lamy. Lamę ustawisz na pastwisku, gdzie elegancko zablokuje możliwość ułożenia kolejnych kafli. Pieniądze są w grze uniwersalnym zasobem, tylko trochę gorszym, a mieszkańcy wioski pomagają. Albo umożliwiają wymianę dóbr na inne, albo dają dodatkowe surowce po spełnieniu określonych warunków.

 

 

Czyli jak się w to gra?

 

Sprytnie. Musisz budować się w górę, żeby zdobyć zasoby i zwabić lamy. Włochate blokują stawianie kolejnych pięter więc musisz budować też na boki. Powiększając terytorium inwestujesz w cele i warto, żebyś zaklepał je szybciej niż przeciwnicy, to zdobędziesz więcej punktów. Najtłustsze lamy są na początku gry, więc warto zgarnąć je szybciej. Surowce na koniec gry też punktują, dlatego można je magazynować, ale w określonej ilości.

Czyli chciałoby się wszystko na raz.

 

Klimacik jest?

Lamaland to przestrzenna logiczna układanka , a lamy tutaj przeszkadzają (dosłownie) i w zasadzie mogłyby zostać zastąpione innymi zwierzakami, ale…

Jak kończysz grę masz przed sobą panoramę tarasowych wzgórz z lamami pasącymi się na pastwiskach i zaczynasz rozumieć skąd ten temat 🙂

 

 

Nie ma gry idealnej.

 

Lamaland ma kilka małych grzeszków. Zauważyłem, że zazwyczaj rozgrywki zaczynają się tak samo: wszyscy jak najszybciej obstawiają co lepsze cele, a później dostosowują taktykę tak, by je wykonać. Można co prawda zmienić cel, ale po pierwsze nie bardzo jest na co, bo wszystko co dobre już zajęte, a po drugie zwalniasz dobrze punktowane miejsce. Zanim to zrobisz upewnij się, że któryś z przeciwników szybko tam nie wskoczy. W rozgrywce dwuosobowej na karcie celu są tyko dwa miejsca, a różnica punktowa między nimi tak duża, że opłaca się obstawiać podium jak najszybciej. Z kolei jak dołożysz karty z wariantu zaawansowanego to wyścig do rezerwacji celów traci na prędkości. Po prostu jest na tyle dużo kart, że masz w czym wybierać, Zwłaszcza przy dwuosobowej grze gracze dzielą się celami i każdy robi swoje. 

Są cele łatwiejsze i trudniejsze do zrealizowania. Pięć lam na pierwszym poziomie ustawi każdy, ale tylko dobrzy gracze wsadzą dwie lamy na piąty poziom.

 

 

Ideały są nudne.

 

Mimo podobnych początków Lamaland nie jest powtarzalną grą. Jest sporo kart celów, które wprowadzają urozmaicenie. Lamy mają różne wartości i tylko część z nich wchodzi do rozgrywki, a kafle terenu są dwustronne co daje dużo możliwości tworzenia układów. Nigdy nie wybudujesz dwa razy takiej samej krainy. Lamaland jest czymś więcej niż chwilerem, ale mniej niż dużym euro. Przy odrobinie wprawy zrobisz partię w 40 minut i będziesz mieć poczucie, że się nakombinowałeś. Jeśli spodobał Ci się Park Niedźwiedzi, Chatka z piernika czy Gizmos, możesz brać lamy w ciemno. Ten sam styl, ale nowe zasady.

 

 

Dziękuję wydawnictwu Lacerta za egzemplarz przekazany stowarzyszeniu Gambit.

Jeśli spodobał Ci się tekst, polub gambitowy profil na facebooku i instagramie. Będziesz miał dostęp do bieżących informacji, bo publikuję krótkie notki niemal codziennie.

A jeśli będziesz w Gliwicach, wpadnij zagrać. Każda środa, od 17.00 w centrum GCOP przy ul. Studziennej 6.